4 maja 2025 roku odbyło się w naszej parafii uroczyste przyjęcie I Komunii Świętej przez dzieci. Msza święta, której przewodniczył ks. proboszcz Krzysztof Ossowski rozpoczęła się o godz. 10:30. W tym roku Pana Jezusa po raz pierwszy do swojego serca przyjęło 34 dzieci.
I Komunia Święta jest wielkim świętem dla chrześcijańskich rodzin. Jest to wyjątkowy czas duchowego wzrostu i zbliżenia się do Boga poprzez przyjęcie Jego Ciała. Dzieci wraz z rodzicami przygotowywały się do tego ważnego dnia uczestnicząc w spotkaniach oraz nabożeństwach.
Kuria Diecezjalna uprzejmie informuje, że biskup pelpliński Ryszard Kasyna udzielił dyspensy od obowiązku zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w piątek, 2 maja br.
MSZA ŚWIĘTA POGRZEBOWA ZA ZMARŁEGO PAPIEŻA FRANCISZKA
Homilia Jego Eminencji Kardynała Giovanniego Battisty Re,Dziekana Kolegium Kardynalskiego
Sobota, 26 kwietnia 2025 r.
Na tym majestatycznym Placu Świętego Piotra, gdzie w ciągu ostatnich 12 lat Papież Franciszek tak często celebrował Eucharystię i przewodniczył wielkim zgromadzeniom, zebraliśmy się na modlitwie przy jego doczesnych szczątkach z sercami pełnymi smutku, lecz umocnieni pewnością wiary, która nas zapewnia, że ludzkie życie nie kończy się w grobie, ale w domu Ojca, w życiu pełnym szczęścia, które nie zna zmierzchu.
W imieniu Kolegium Kardynalskiego serdecznie dziękuję wszystkim za obecność. Z głębokim wzruszeniem pozdrawiam i kieruję wyrazy wdzięczności do głów państw, szefów rządów i oficjalnych delegacji, przybyłych z wielu państw, aby wyrazić swoje przywiązanie, cześć i szacunek wobec Papieża, który nas opuścił.
Ogrom oddania i zjednoczenia, które widzieliśmy w tych dniach po jego przejściu z tej ziemi do wieczności, świadczą o tym, jak bardzo bogaty pontyfikat Papieża Franciszka dotykał umysłów i serc.
Ostatni obraz, który pozostanie przed naszymi oczami i w naszych sercach, to ten z ostatniej niedzieli, Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego, kiedy Papież Franciszek, pomimo poważnych problemów zdrowotnych, pragnął nam udzielić błogosławieństwa z balkonu Bazyliki Świętego Piotra. Potem pojawił się na placu, aby pozdrowić z otwartego papamobile licznie zgromadzonych na Mszy św. Wielkanocnej.
Naszą modlitwą pragniemy teraz powierzyć Bogu duszę umiłowanego Papieża, aby obdarzył go wiecznym szczęściem w świetlistym i chwalebnym bezkresie Jego nieskończonej miłości.
Światłem i przewodnikiem jest dla nas fragment Ewangelii, w którym rozbrzmiewa głos samego Chrystusa, który zwrócił się do pierwszego z Apostołów: „Piotrze, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?”. Odpowiedź Piotra była natychmiastowa i szczera: „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham!”. Jezus powierzył mu wielką misję: „Paś owce moje” (por. J 21). Będzie to stałe zadanie Piotra i jego następców, służba miłości na wzór Mistrza i Chrystusa Pana, który „nie przyszedł, aby Mu służono, ale aby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu” (Mk 10, 45).
Pomimo słabości i cierpienia ostatniego czasu, Papież Franciszek wybrał drogę poświęcenia aż do ostatniego dnia swojego życia na ziemi. Podążał śladami swojego Pana, Dobrego Pasterza, który umiłował swoje owce aż do oddania za nie swojego życia. Uczynił to z mocą i spokojem, blisko swojej owczarni, Kościoła Bożego, pamiętając słowa Jezusa przytoczone przez Apostoła Pawła: „Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu” (Dz 20, 35).
Kiedy 13 marca 2013 r. kardynał Bergoglio został wybrany podczas konklawe następcą Papieża Benedykta XVI, miał za sobą lata życia zakonnego w Towarzystwie Jezusowym, a przede wszystkim miał bogate doświadczenie 21 lat posługi duszpasterskiej w Archidiecezji Buenos Aires, najpierw jako biskup pomocniczy, następnie jako koadiutor, a szczególnie jako arcybiskup.
Decyzja o przyjęciu imienia Franciszek od razu okazała się wyborem programu i stylu, który chciał nadać swemu pontyfikatowi, starając się czerpać inspirację z ducha św. Franciszka z Asyżu.
Zachował swój temperament i styl pasterskiego przewodzenia, a także od razu nadał zarządzaniu Kościołem wyraźne rysy swojej silnej osobowości. Nawiązywał bezpośredni kontakt z poszczególnymi osobami i społeczeństwami, pragnąc być blisko wszystkich. Szczególnie troszczył się o osoby w trudnej sytuacji, poświęcał się bezgranicznie, zwłaszcza dla ostatnich tego świata, dla wykluczanych. Był Papieżem pośród ludzi, miał serce otwarte dla wszystkich. Był również Papieżem, który dostrzegał nowe zjawiska w społeczeństwie i to, co Duch Święty wzbudzał w Kościele.
Swoim charakterystycznym słownictwem oraz językiem bogatym w obrazy i metafory, Papież zawsze starał się oświecać problemy naszych czasów mądrością Ewangelii. Proponował odpowiedzi w świetle wiary i zachęcał do chrześcijańskiego życia w obliczu wyzwań i sprzeczności naszych zmieniających się czasów, które lubił określać mianem „zmiany epoki”.
Charakteryzowała go wielka spontaniczność i nieformalny sposób zwracania się do wszystkich, nawet do osób dalekich od Kościoła.
Pełen ludzkiego ciepła i głęboko wrażliwy na codzienne dramaty, Papież Franciszek prawdziwie dzielił niepokoje, cierpienia i nadzieje czasów globalizacji i poświęcał się dodawaniu otuchy i odwagi przesłaniem, które potrafiło dotrzeć do serc ludzi w bezpośredni i natychmiastowy sposób.
Jego charyzmat gościnności i słuchania, w połączeniu ze stylem odpowiadającym współczesnej wrażliwości, poruszały serca, aby budzić siły moralne i duchowe.
Pierwszeństwo ewangelizacji wyznaczało kierunek jego pontyfikatu. Z wyraźnie misyjnym podejściem szerzył radość Ewangelii, którą zawarł w tytule swojej pierwszej adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium. To radość, która napełnia ufnością i nadzieją serca wszystkich, którzy zawierzają się Bogu.
Motywem przewodnim jego misji było również przekonanie, że Kościół jest domem dla wszystkich, domem o zawsze otwartych drzwiach. Wielokrotnie odwoływał się do obrazu Kościoła jako „szpitala polowego” po bitwie, w której wielu odniosło ranny. Kościoła, który konsekwentnie pragnie pochylać się nad ludzkimi problemami i wielkimi niepokojami rozdzierającymi współczesny świat. Kościoła zdolnego pochylać się nad każdym człowiekiem, niezależnie od jego wiary czy życiowej sytuacji, aby opatrywać jego rany.
Niezliczone są jego gesty i apele na rzecz uchodźców i uciekinierów. Niezmienna była również jego determinacja w działaniu na rzecz ubogich.
Wymowne, że Papież Franciszek pierwszą podróżą odbył na Lampedusę – wyspę, będącą symbolem dramatu emigracji i tysięcy ludzi pochłoniętych przez morze. W tym samym duchu odbyła się także jego podróż na Lesbos, wspólnie z Patriarchą Ekumenicznym i Arcybiskupem Aten, jak również celebracja Mszy św. przy granicy między Meksykiem a Stanami Zjednoczonymi podczas pielgrzymki do Meksyku.
Spośród jego 47 wymagających Podróży Apostolskich, szczególne miejsce w historii zajmie ta do Iraku w 2021 roku – podjęta pomimo wszelkich zagrożeń. Ta trudna wizyta apostolska była balsamem na otwarte rany ludności Iraku, która tak bardzo ucierpiała wskutek nieludzkich działań ISIS. Była to również ważna podróż dla dialogu międzyreligijnego, kolejnego istotnego wymiaru jego posługi pasterskiej. Podczas podróży apostolskiej do czterech krajów Azji i Oceanii w 2024 r., Papież dotarł do „najbardziej peryferyjnych peryferii świata”.
Papież Franciszek zawsze stawiał w centrum Ewangelię miłosierdzia, wielokrotnie podkreślając, że Bóg nie męczy się przebaczaniem – On przebacza zawsze, niezależnie od sytuacji tego, kto prosi o przebaczenie i powraca na drogę prawdy.
Ogłosił Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia, podkreślając, że miłosierdzie jest „sercem Ewangelii”.
Miłosierdzie i radość Ewangelii to dwa słowa klucze Papieża Franciszka.
W przeciwieństwie do tego, co nazwał „kulturą odrzucenia”, mówił o kulturze spotkania i solidarności. Temat braterstwa przewijał się przez całą jego pontyfikat w poruszających tonach. W encyklice Fratelli tutti pragnął odrodzić światowe pragnienie braterstwa, ponieważ wszyscy jesteśmy dziećmi tego samego Ojca, który jest w niebie. Często z mocą przypominał, że wszyscy należymy do tej samej rodziny ludzkiej.
W 2019 roku, podczas podróży do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Papież Franciszek podpisał Dokument o ludzkim braterstwie dla pokoju i światowego współistnienia, odwołując się wspólnego [dla wszystkich] ojcostwa Boga.
Zwracając się do mężczyzn i kobiet na całym świecie, w encyklice Laudato si’ zwrócił uwagę na obowiązki i współodpowiedzialność w trosce o wspólny dom. „Nikt nie zbawi się sam”.
W obliczu szalejących w ostatnich latach licznych wojen, niosących ze sobą nieludzkie okrucieństwa, niezliczone ofiary i zniszczenia, Papież Franciszek nieustannie zabierał głos, błagając o pokój. Wzywał do rozsądku i uczciwych negocjacji, aby szukać możliwych rozwiązań, ponieważ – jak mawiał – wojna to jedynie śmierć ludzi, zniszczenie domów, szpitali i szkół. Wojna zawsze pozostawia świat gorszym niż był wcześniej – dla wszystkich jest zawsze bolesną i tragiczną porażką.
„Budujcie mosty, a nie mury” – to wezwanie powtarzał wielokrotnie, a jego posługa wiary jako Następcy Apostoła Piotra zawsze była związana ze służbą człowiekowi we wszystkich jego wymiarach.
W duchowej jedności z całym chrześcijaństwem gromadzimy się tutaj licznie na modlitwie za Papieża Franciszka, prosząc, aby Bóg przyjął go w ogromie swojej miłości.
Papież Franciszek zwykł kończyć swoje przemówienia i spotkania słowami: „Nie zapominajcie modlić się za mnie”.
Kochany Papieżu Franciszku, teraz my prosimy Ciebie, abyś modlił się za nas i z nieba błogosławił Kościół, błogosławił Rzym, błogosławił cały świat, tak jak to uczyniłeś w minioną niedzielę z balkonu tej Bazyliki, w ostatnim geście objęcia całego Ludu Bożego, ale także całej ludzkości, która szczerym sercem poszukuje prawdy i trzyma wysoko pochodnię nadziei.
Chrystus prawdziwie zmartwychwstał! Jego zwycięstwo nad śmiercią niech będzie źródłem Waszej siły, wiary i wewnętrznej radości. W ten święty czas życzę Wam pokoju, duchowego odrodzenia, a zwłaszcza – w kontekście trwającego Roku Jubileuszowego – nadziei. Tej nadziei, która rodzi się z pustego grobu i nigdy nie zawodzi. Tej nadziei, która uczyni nas odważnymi, wytrwałymi i zdolnymi do marzenia o przyszłości. Nadziei, która będzie światłem w ciemnościach i która nie gaśnie, nawet w trudnościach i cierpieniu.
Niech święta Wielkanocne będą okazją do umocnienia więzi rodzinnych i ponownego odkrycia Boga obecnego w codzienności. W tym wyjątkowym czasie niech Wasze serca otworzą się na miłość, przebaczenie i wzajemne zrozumienie.
Niech Zmartwychwstały Pan umacnia Was na drodze życia osobistego i wspólnotowego, abyście jako pielgrzymi nadziei potrafili być znakiem Bożej obecności w świecie, a przez trudy codzienności niech Was prowadzi ku pełni życia, które tylko On może dać.
Na dobre przeżycie czasu wielkanocnej radości, z serca błogosławię: w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Zapytanie ofertowe nr 1/2025 na przeprowadzenie prac konserwatorskich, restauratorskich oraz robót budowlanych w ramach inwestycji pn.: „Prace konserwatorskie, restauratorskie i roboty budowlane przy Kościele w Płocicznie – odtworzenie i odnowienie okien, posadzki oraz uruchomienie zegara” – zadanie dofinansowane z Rządowego Programu Odbudowy Zabytków NR RPOZ/2022/4534/PolskiLad
Trwając w łasce Roku Jubileuszowego, który jest czasem szczególnego dziękczynienia, odnowy duchowej i otwierania serc na nadzieję, jako wspólnota diecezjalna przeżywamy kolejny ważny moment naszej drogi wiary. W dniu 5 kwietnia 2025 r. Ojciec Święty Franciszek mianował księdza biskupa Arkadiusza Okroja, dotychczasowego biskupa pomocniczego naszej diecezji, biskupem toruńskim.
Dla naszej wspólnoty jest to moment szczególny: pełen wdzięczności za dar jego posługi pośród nas, ale także nacechowany wzruszeniem, ponieważ żegnamy pasterza, który przez minione lata współtworzył duchowy i duszpasterski kształt naszej diecezji.
Biskup Arkadiusz został mianowany biskupem pomocniczym Diecezji Pelplińskiej w 2019 r., przyjmując z pokorą i gotowością wezwanie Chrystusa do jeszcze pełniejszej służby Ludowi Bożemu. W ciągu tych lat jeszcze bardziej dał się poznać jako człowiek modlitwy, pasterz głęboko zanurzony w życiu Kościoła, zawsze bliski ludziom – zarówno duchownym, jak i świeckim. Prowadził liczne wizytacje kanoniczne, głosił rekolekcje i katechezy, wspierał wspólnoty parafialne, konsekrowane i świeckie. Jest obecny w życiu diecezji i wiernych w chwilach zarówno radosnych, jak i trudnych – z duszpasterską wrażliwością i ojcowską mądrością.
Szczególnie zapisuje się w pamięci jako gorliwy promotor formacji kapłańskiej, katechezy i duszpasterstwa młodzieży. Z oddaniem towarzyszy seminarzystom, kapłanom, rodzinom oraz wspólnotom zaangażowanym w życie Kościoła. Na uwagę zasługuje jego troska o stan dziewic konsekrowanych. Otwartość biskupa Arkadiusza, pogoda ducha i umiejętność słuchania są dla wielu źródłem nadziei i umocnienia.
Nominacja papieska to także potwierdzenie zaufania, jakim Kościół obdarzył Księdza Biskupa, powierzając mu samodzielne kierowanie diecezją. Z pokorą i modlitwą towarzyszymy mu na progu tej nowej odpowiedzialności, prosząc Boga o obfite łaski Ducha Świętego w jego pasterskiej posłudze w Diecezji Toruńskiej.
Uroczysty ingres do tamtejszej katedry odbędzie się 6 czerwca 2025 r. o godz. 17.00. W duchu wiary i jedności zachęcam wszystkich do modlitewnego wsparcia i duchowej łączności w tym ważnym wydarzeniu. Data ingresu jest wyjątkowa zarówno dla Księdza Biskupa, gdyż to 33 rocznica jego święceń kapłańskich, jak i dla diecezji pelplińskiej oraz toruńskiej z powodu 26 rocznicy wizyty w nich św. Jana Pawła II.
Pragnę również wyrazić Biskupowi Arkadiuszowi szczerą wdzięczność za wspieranie mnie w posłudze biskupiej oraz duszpasterską troskę o wiernych diecezji pelplińskiej. Już dzisiaj zapraszam wszystkich, którzy również chcieliby podziękować Księdzu Biskupowi, na uroczystą Mszę Świętą dziękczynną za posługę biskupa Arkadiusza w naszej diecezji. Będzie ona sprawowana w bazylice katedralnej w Pelplinie w piątek, 24 maja 2025 r. o godz. 17.00.
Niech Matka Boża Nieustającej Pomocy, główna patronka diecezji pelplińskiej i toruńskiej otacza biskupa Arkadiusza swoją opieką i prowadzi w nowej misji.
Niech Was Bóg błogosławi: w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen
Biskup pelpliński Ryszard Kasyna udzielił dyspensy od obowiązku zachowania wstrzemięźliwości od spożywania pokarmów mięsnych w piątek, 27 grudnia 2024 r.
Wpatrując się dzisiaj w Nowonarodzonego Chrystusa, odkrywamy bliskość Boga, który mrok rozświetla światłem, w serca zmęczonych wlewa odwagę, gniew wypędza przebaczeniem, a zalęknionym i wątpiącym daje nadzieję. W Betlejem ktoś mógłby zobaczyć tylko biedną rodzinę, dla której nie było miejsca w gospodzie, zmęczoną, ale szczęśliwą matkę w połogu lub grożące już ze strony Heroda i jego oprawców niebezpieczeństwo. My – napełnieni wiarą – widzimy to wszystko, ale dostrzegamy także nadzieję, która nie może zawieść i nie ustępuje w obliczu trudności, bólu czy przemocy. To Chrystus jest naszą Nadzieją: Bóg spełnia swoje obietnice, stając się Bogiem z nami i daje nam samego Siebie.
Kilka godzin temu, papież Franciszek otworzył Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra w Rzymie i zainaugurował obchody Roku Jubileuszowego – 2025 lat od narodzin Zbawiciela. Wezwaniem tego czasu i jednocześnie wyzwaniem dla nas jest bycie pielgrzymami nadziei. Tego również życzę wszystkim Wam: życzę nadziei.
Niech Chrystus rozproszy wszelkie mroki zwątpienia, smutku i niepokoju, niech zapanuje Jego miłość, która otacza nas swoim ciepłem, niosąc uzdrowienie i przemianę.
Niech Jezus rodzi się nieustannie – w nas, przez nas i dla nas – w codziennych czynach, w naszych relacjach i spotkaniach.
Niech napełnia nas swoją łaską, abyśmy stali się również dla innych ludźmi niosącymi nadzieję.
Niech w tym uroczystym dniu oraz w całym jubileuszowym roku 2025, którego obchód rozpoczniemy w parafiach w najbliższą niedzielę, towarzyszy Wam błogosławieństwo Boga Wszechmogącego, Ojca, Syna i Ducha Świętego.
14 grudnia 2024 roku odbył się w Zblewie Turniej Piłki Halowej Ministrantów z Dekanatu Zblewskiego i Dekanatu Skarszewskiego.
W Turnieju wzięły udział drużyny w trzech kategoriach wiekowych z sześciu parafii: Pinczyn, Stara Kiszewa, Piece, Kaliska, Zblewo i Skarszewy.
Z naszej parafii udział wzięły dwie drużyny, w kategorii: Ministrant i Lektor Młodszy. Nasi Ministranci w kategorii Lektor Młodszy zajęli piąte miejsce a w kategorii Ministranci miejsce czwarte.
Naszym piłkarzom życzymy dalszych sukcesów na „boisku meczowym”.
